องค์ประกอบความเป็นเมืองที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมหรือ Green city
ปัจจุบันได้มีการพัฒนาตัวชี้วัดขององค์ประกอบต่างๆเพื่อแสดงความเป็นเมืองที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมหรือ Green city โดยหลักเกณฑ์การชี้วัดความเป็นเมืองที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมนี้เป็นแนวทางการประเมินสมรรถภาพทางสิ่งแวดล้อมของเมือง ซึ่งเป็นหลักเกณฑ์ที่ได้รับการอ้างอิงและเป็นที่ยอมรับของหลายประเทศทั่วโลก  มีการพัฒนาหลักเกณฑ์และตัวชี้วัดโดยหน่วยงาน EIU (Economist Intelligence Unit) ร่วมกับบริษัท Siemens โดยนำมาใช้พิจารณาความเป็นเมืองที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมหรือ Green city ในหลายภูมิภาคของโลก เช่น ทวีปยุโรป  ทวีปอเมริกา ทวีปเอเชีย                 
                เกณฑ์การชี้วัดความเป็นเมืองที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อมหรือ Green city ของทวีปเอเชียนี้ จะพิจารณาจากองค์ประกอบในหมวดต่างๆ จำนวน  8 หมวดด้วยกัน ดังต่อไปนี้
 
                หมวดที่ 1:  ด้านการใช้พลังงานและการปล่อย CO2   
                ตัวชี้วัด:     ปริมาณการปล่อย CO2 ต่อคน (ตันต่อคน)                                             
                               ปริมาณการใช้พลังงานต่อหน่วย GDP (MJ/US$)
                               นโยบายต่อการเปลี่ยนแปลงด้านสภาพภูมิอากาศ
                               นโยบายด้านพลังงานสะอาด
 
                หมวดที่ 2:   ด้านการใช้ที่ดินและอาคาร
                ตัวชี้วัด:      สัดส่วนพื้นที่สีเขียวต่อประชากร (ตารางเมตรต่อคน) 
                                ความหนาแน่นของประชากร (คนต่อตารางเมตร)
                                นโยบายด้านอาคารเขียว
                                นโยบายด้านการใช้ประโยชนที่ดิน
                หมวดที่ 3:   ด้านการขนส่งและจราจร
                ตัวชี้วัด:      เครือข่ายการให้บริการรถขนล่งสาธารณะ พิจารณาจากความยาวของ
                               เส้นทางให้บริการต่อพื้นที่ในเมือง  (กิโลเมตรต่อตารางกิโลเมตร)                        
                               นโยบายการลดปัญหาจราจรติดขัด
                                นโยบายการให้บริการรถขนส่งสาธารณะ
                หมวดที่ 4:   ด้านของเสีย                                     
                ตัวชี้วัด:       อัตราการเกิดขยะมูลฝอยต่อประชากร( กิโลกรัมต่อคน)
                                 สัดส่วนของขยะมูลฝอยที่สามารถเก็บขนได้และได้รับการกำจัดอย่างถูกหลักสุขาภิบาล (ในหน่วยสัดส่วนโดยปริมาตร)
                                 นโยบายการลดของเสีย ใช้ซ้ำและการนำกลับมาใช้ใหม่
                                 นโยบายการเก็บขนและการกำจัดของเสียของเมือง
                หมวดที่ 5:   ด้านน้ำ
                ตัวชี้วัด:       อัตราการใช้น้ำต่อคน (ลิตรต่อคน)
                                 สัดส่วนปริมาณน้ำสูญเสียของระบบจ่ายน้ำประปา (%)
                                 นโยบายด้านคุณภาพน้ำผิวดินและน้ำดื่ม
                                 นโยบายด้านการจัดการแหล่งน้ำอย่างยั่งยืน         
                หมวดที่ 6:  ด้านการสุขาภิบาล
                ตัวชี้วัด:      สัดส่วนของประชาชนที่เข้าถึงระบบสุขาภิบาลเช่นมีระบบจัดการน้ำเสียและสิ่งปฏิกูลที่ถูกสุขลักษณะ (%)                                       
                                สัดส่วนปริมาณน้ำเสียที่สามารถรวบรวมและบำบัดได้ (%)
                                นโยบายด้านการสุขาภิบาลของเมือง
                หมวดที่ 7:   ด้านคุณภาพอากาศ
                ตัวชี้วัด:      ระดับความเข้มข้นของก๊าซไนโตรเจนออกไซด์(NOx)ในอากาศ (ไมโครกรัม/ลูกบาศก์เมตร)
                                ระดับความเข้มข้นของก๊าซซัลเฟอร์ออกไซด์(SOx) ในอากาศ (ไมโครกรัม/ลูกบาศก์เมตร)
                                ระดับความเข้มข้นของอนุภาคฝุ่นละอองขนาดเล็ก(PM10) ในอากาศ (ไมโครกรัม/ลูกบาศก์เมตร)           
                หมวดที่ 8:   ด้านธรรมาภิบาลสิ่งแวดล้อม
                ตัวชี้วัด:       นโยบายและแนวทางการจัดการสิ่งแวดล้อม
                                 แนวทางการติดตามตรวจสอบคุณภาพสิ่งแวดล้อม
                                 การมีส่วนร่วมของประชาชนในการจัดการสิ่งแวดล้อม